2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1418
Okunma
Herkesi, her bir şeyi
Kördüğüm bırakıpta geldim.
Hiç kimseyi, hiç bir şeyi
Görmedim.
Gördüğümdeyse eldim.
Yabancı dilin var,
Ana dilime.
Senin ki başka bir şey,
Benim ki hüzünce.
Niye anlaşamadığımız belli.
Ama çokta garip.
Bana sadece lisan öğretmişsin
Ne hayallerle taşındığım cumhuriyetinde.
Cumhuriyet demişken
Benim saltanat sallantıda.
Kimseyle anlaşamıyorum
Al şu zorla öğrettiğin alfabeni geri.
Anlıyor musun ?
Yoksa yine mi yerelim ?
Kısaca;
Sen üzdükçe,
Ben konuşuyorum hüzünce.
Öyle çat pat da değil,
Sen gibide.
Anlayacağın
Anlaşamıyorum kimseyle,
Susadıkça sevince.
Ve susadımda
Hüznüm olan seni sevdikçe...
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz