Oysa çoğalıyor akşam…
Uykuya hazırlanıyor hayat
Yıldızlar bile idareli kullanıyor nefesi
Çoktan gitti gün taşıyan filikalar
Üstümüzde gecenin yelkenlisi…

Ey avare bulut nerededir gün ışığı
Ne zaman sabah olacak
Ne zaman yağacak yağmur?
Söyle doğsun güneş ve hiç batmasın
Isınsın yaralı kuş
Güneş onu hep sıcacık tut
Tut ki; yeniden doğsun umut…

Şimdi gülümse kendine
İçine dön ve aşka çevir yönünü
Kalbinin tenha sokaklarında
Hüzzam bir şarkıyla yürü…

Orada masum bakışıyla ürkek bir ceylan
Sığınacak bir dağ arasın kendine
Şefkatli bir meltemin sesini duy
Pırıl pırıl yansın aynanda hayat
Gülsün hayat gülsün yüzün
Ve sen canına can kat...

Gülden yasemenden
Gecenin ahenginden
Kuş sevinçlerinden dilekler tut
Dudaklarında taç olsun gülücükler
Saçlarını ılık rüzgarlarda uyut…

Bir fısıltı gibi kalbine düşsün o ecza
Ruhun ürpersin ve titresin canım
Yana yana…

Kocaman bir çınar ağacının altında üşüyorum
Bana hırkanı ver
Ey bu ıssız gecelerde içine düştüğüm rüyalarım
Kimseler görmüyor seni ne kadar sevdiğimi
Beni ne kadar sevdiğini kimseler bilmiyor…
Sen benim yağmurum
Bitmeyen tufanımsın
Ey bu tenha gecelerde kalbime düşen ay
Öpüyorum resmini
Sen seni öptüm say…

Sıyrılsan zamanın korkularından
Aynam deyip göğe sarılsan
Bir resim çeksen an’a ait gülümseyen
Baş ucunda ölene dek saklasan…

Ama ne yapsam çoğalır akşam
Bütün yollar içine çıkar
Tükenir kalem tükenir kan
Can tükenir...
Ah ne yapsam tükenir akşam…

Desem ki;
Ben bile unuttum sesimin bütün renklerini
Ne bir lale ne bir kızıl erguvan
Gözlerimi attım bir göle
Bakışlarımı ateşe tuttum…

Ama ne yapsam çoğalır akşam...
Şimdi kahpe bir uğultu
Şimdi sessiz bir firak
Sen şimdi varlığını
Geceye rehin bırak...