" O artık kendini biliyora"

hayrettin taylan

S/onsuz bir arayış r/ayındayım bu gece
derin derin sensizliğe parlayan yıldızlar kucağımda
baş başa kaldığımız demleri sorup duruyorlar
Yokluğunun yoklamasında y/oklarım yoktu
V/arlığının yoklamasında y/oklarım çoktu
Saplandım durdum seher y/elinde
alışırım derken sensiz ormanların aslanı olmaya
yine “düş”tün , yine piştin yüreğimde
iç gözüm , iç sözüm , içten ç/özümler sundu
Sensizlik gül gül yayılırken bahtıma
Her seher gelişini özetlerken gün/eşim
Şimdi hangi yanık türküsü beni paklar bilemedim yar

yapayalnızlığımın ar yatağına attı beni keder
sana yanıp tutuşmanın can küllerindeyim
anıların su yerine soğutuyor can havlimi
Islanmışım sana, kurumuyor aşk yorganım
Hayalin nakış nakış işlenmiş kaderime
tanımsız sarılışının sarı sayfaları açılmış açılmazlarımda
sen diyor
illa de sen diyor her şeyimin gün gün/eşi
yapyalnızlığımın ceylan failisin
ürkek kaçışlarının özlem kurşunlarındayım
yaşayamadıklarımızın söz sonrası geliyor aklıma
yaşadıklarımızın minimizeleri dev oluyor yutuyor hayalimi
sana ulaşmanın aşk istasyonu olup kalakalıyorum
yarın sana yarim
yarim sana yarın
gelmelisin seherler bende aşk oluyorken
gelmelisin ve susmalısın aşk özetlerinle