hayrettin taylan

Aşka ayna cümleler tarandı gözlerinde
Özne olarak kaldım yüreğinin gül sınırında
Kırık mazimizin izinde gitmeler sustu
olmazlığa giyinik ceylanlar ürktü
Bu kalakalışın aşk koşusuna

Mühürlü özlemlerinin can kağıdı olup aşka imza oldum
umutların nehri aktı yüreğinden
Gül’den beyazlar sundu gül cemalin
aşka kalktı aşk
Yeniden buluşmanın tetiğini çekti içtenlik
Vuruldum senden
Kanadım sana

bastırılmış ama yazısız bir mecmua gibiydi uzakların
harf harf yaşamak istedim seni
Birikmiş özlemlerimle doymak istedim senle
üryan bir gerçeğin s/alına almak istedim seni

sol yanında sonsuza dek uzanmak istedim alil alil
kavuşmanın iksirini içip gizil yaşamak istedim
“olmazlığı” olura bölüm sana kalmak istedim
gül’den beyaza
gül’handan kızıl gerçeğe eklenmek istedim
pişmanlıkların gül yaprağına seni yazmak istedim
bitmeyecek sevdamızın kalemine mürekkep olmanı istedim
aşkın hicaz edasında sana tükenmek istedim
bam telinde abalarıma dokunamadı istedim bu gece
Üşüyorum bu sensiz yaryüzünde
gül’beyazını sar bana
gülden önce gül bana
hep aşka kızıl ol güzelliğin dillere meftunken
beni senden yaşa ben sana kanarken
bir “ben” alıştı sana bin ben’den önce
bir “ben” çalıştı sana bin sen ürerken
bir sana kaldım
bir de sensizliğe
bu yüzden gül’den beyazların gül’hanımın can ve aşk kapısı
bu yüzden yüzüm senin yüzünden aşka fotojen