hayrettin taylan

suların kitabında yüzüyor son cümlen
y’el değirmeninde öğütüyor son bakışın
acıların kehribarı çeker beni son çeliminden
o bakışında bin kez ölüp sağ kalıyorum

yırtılmış umudun yamacısı gibiyim sol yanım kav
hiç kapanmayan davalara bakan yargıcın son kararıyım
verilmemiş sözler gibi
bitmemiş sevdaların müneccimiyim
senin için her şeyden çok şeyden aşkım işte


suskularıma kurşunsuz yaralar açma
Açık dertlerin son deniziyim
Kirlenmez suların da algısıyım
üşümüş kelebeğin kanadıyım
sensizliği uzatıyorum uzaydan da öteye aşk –ı alaya

bir sen ışıltısı yansır bağrımın ucunda
y’amalı bir duruşun değinisindeyim
yokluk postundayım kulluk yasta
çokluk yırtmacında n’akışın pafta
k’araya vurur arınmanın son gölgesi
aşk yanar sudan önce
su aşka karışır benden önce
ben senden öncenin de aşkıyım önceden önce

zahirin eşkâli gibi binlere minimizleyim
senden düşer düşlerimin gül yaprağı
kapanmaz yaramın kırmızısı olur kızıl gidişlerin
tutkular yakalar hazımdan önce sızılarını
hicranı paklar yazgımdan önce özleyişim

bir ruh perdesidir sevi sahnende kapanmayan
baş rolde kördüğümlerimiz
çözmek aşk
kalakalmak aşk
hiç gelmemek aşk
son düğmesindeyim sen kanıyor ellerim
tılsımlı olmalı açılmıyor y’adın
ben’desin diyor aşk halin
kalu beladan kalan unutulmazlığın adılısın diyor isimsiz