’’Ay sehere sermiş seccadesini.
Kıyama durmuş yüreğim
Zikirlerle öptü güneşi alnından
Ya zel-celâli vel-ikram.

Ey aşkının çağıl çağıl, şelalesinde
Yüreğimi çarmığa gerdiğim
Sevgili…

Gel baharın son kırıntılarından bir akşam üstü
Ela kırmızısı yer gök
Lal olmuş sokak, çekiliyor el ayak.
Öldüren hüznüyle palazlanan yangını
Meleke zembilimde, ipek böceği sabrıyla
Ebedi sen demliyorum zihin kazanımda

Razıyım geceye zincir vuran matemimle
Razıyım aşkın yediveren sabrına

Sıcacık iniverdin buz tutmuş yüreğime
Gel …
Yangınım
Ecel kuşum üfürmeden yüzüme
Gel

Yüreğimde gölgesini bırakanım
Sana hasret her zerrem
Ayrılıktan kalan bir matem
Saplanır ciğerime dile gelmez
İzahı yok…

Gel ki
Ruhum sinesinden ayrılıp mıhlansın tekrar
Yüreğine esir olmuş bir yetimim şimdi
Yetimim…

Gönül Aydemir Adıgüzel

26.05.2011