Okyanusun dibindeyim şimdi.
Nefes alamıyorum,yukarı tırmanamıyorum..
Beni kurtaracak şeyi bulamıyorum.
Evet dibindeyim,en dibinde..
Kumlara gömülmüşüm.
Unutulmuş kalmışım yüzyıllardır..
Belki değerliyim, belki değilim.
Sadece gün ışığından çok uzaktayım.
Her yer karanlık,her yer sessiz..
Etrafta yalnızlığın boğucu kokusu,acıtan dokunuşu..
Işık,bir küçük ışık...
Yaklaşırken bana doğru çok uzaklardan,
Kaybettim yönümü,uzaklaştım..
İstemeden bile bile...
Neden yaptım? Bilmiyorum..
Kurtuluşumu kendi ellerimle mahvettim..
Söndürdüm tüm ışıkları..
Yeni bir ışık beklemeye koyuldum.
Umarsızca...
Başka bir dünyanın hayaliyle,
Sıkışıp kalmışım sanki mavi sularda..
Bir el uzanır mı bu keşfedilmemiş topraklara?
Yeniden bir ışık?
Belki bir gün diye...
Işıltımı kaybederken yavaş yavaş...
Denizin beni yutmasına izin verip,
Vazgeçer miyim yaşamaktan?
Kurtulur muyum akıntıların savuruşundan?
Başka hayatlara ev olurken yavaş yavaş..
Geri döner miyim bu okyanuslardan?