kesretten kinayedir
verdanın dağlara şâyân ah-u zârı
zahiri kesafetten hayli ırak
yaftasında nedamet
anılsın yıllar yılı
şeksiz
/a ş k ile
k e t m e t



son söz
azad bir ku/r/şun kanadında
çırpını çırpını gelir
de
son kez konar verda’nın dudaklarına,
en mükellef ordulara bile diz çöktüren
sükunet olur
tercümesiz…



girift zamanların nârı yakar feracemi
lütfun nazenin bir dilhun
gürizgahında okunur aşkın kahır mukaddimesi
müptelâsı değilim saba serini nefesinin
kâfi
sesin gül ezgisiyle tenime sinsin



mazlum olduğu kadar manzumdur
yedi veren güllerin feryadı
gecenin taranmış saçlarında raks eder
inkisar…
şebnemler kurur kirpiklerimde
yangın yeri gözlerim
kelebekler renk vermez
mevsimlerin simsiyah günahına
maidir her daim
hicran dolu bulutların yazgısı
hicret türküsü olup düşer doruklara



sabık acıların hesabını
darası alınmış bir hayata yüklediğinden
hatırı sayılır bir sızı
zorluyor gün be gün sol yanımı



infazı yarım kalmış
bir mahkumum en fazla
göğsüme kurşunlar döküyor a ş k
amansız…



geçmişle bu günü ben aldattım
istenmeyen bir cenin mahremindeyim
tutunmuşum yüreğinin rahmine
ağla ki
düşük yapsın artık gözlerin…






/ mai /