bir dağ eteğinde otur
ve toplayadur mavi çiğdemleri .
toprak kokan ellerinle
ki; ellerinde yıpranmış a’sa/r
belki derman niyetine
gönlüme…

yetim büyüdüm dedimse de
aldırma sen âhıma.
ilk ve son mürebbiyemdi aşk…



ve kalbimden dökülen hüzne de bakma sen,
avuç avuç kelebekler uçuruyorum umuda
günde beş vakit
gönlümden…


ve bakma ağladığıma da
yoksa;
nasıl maviye çalacak acının gözleri?
ki; bilirsin kıyamam aşk/ın/a
dokunmasın hiçbir ilaç
istemem ki yarama…

alışmışken hem, yokluğunla hemdem olmaya…

/ sakın…
giyme/sen Yusuf gömleğini.
zira çok oldu zaten,
Züleyha saçlarımı keseli…


andığım an;
dudaklarımın kuruduğu andır…
yağmur öncesi
gözlerimde biriken kandır.
Meryemce sustuğumdur,
karşısında aşkın…
yüreğimin en ücra köşelerinde,
yalınayak,
ateş üstünde yürüdüğüm…
İbrahimce
yandığımdır…

isminle müsemmâdır katre-i aşk…
katran karası
ve simsiyah…




/ mai /