4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
931
Okunma
Anahtarla açılan kapıların verdiği acıları dindirmek için bir ağıt...
ne zaman gitse anahtar aramak için
elim cebime,
öyle bir hasret oturuyor ki
ilkel yüreğime
bakışları…
kokusu…
gülüşü, aynı sen...
gitmek olmasıydı,
olmazdı gelmek,
bu son deyip
bir bahar coşkusuyla koşuyorum yanına…
giderken,
ilk hecesi oluyor “son”
baharın başına
daha yenice kalkmıştım oysa,
seninle aynı yataktan,
daha az önce
dudaklarım, gidermek için susuzluğunu
konmuştu dudaklarına,
elim eline değil de
tekrar gidiyor şimdi, cebime...
25.03.2006 02:20 Burdur
Cevap Yaz