Gitme demek isterdim hep sana sen giderken,
Ya da dön demek sen gitmişken,
Anlayınca yokluğunun çekilmez olduğunu
Ve biliyorken bana bir telefon kadar uzak olduğunu,
Ve bir o kadar de biliyorken tekrar gideceğini arayamazdım...

Aramadımda... bekledim... bekledim... bekledim...
Ben çağırmadan gelmeyecektin,
Bunu biliyorken bile inatla çağırmadım,
Çünkü tekrar gidecektin...
Çünkü beni ben yapan olgular sana yanlış geliyordu,
Beni sevme sebeplerin bunlar olsa bile,
Hayatı boşvermişliğim cazibesini yitirmişti senin gözünde,
Ekmeği bana bana yediğim yemekten zevk alırken ben,
Sofradaki beni çekemez olmuştun sen,
Bağıra çağıra eşlik ettiğim bir şarkıyı söylerken ben,
Sesimin çirkinliği seni rahatsız ediyordu artık,
Ama bu şarkıyı ancak bu şekilde sevdiğim umrunda bile değildi...
Biliyorum bunlar ayrılık için geçerli sebepler değil,
Ama şu varki sevdiğin ben değilsem,
Neden yanındaki ben olayım???

Aşk bir paradoks biliyor musun,
Bir açmazın kapayanı,
ben bir kapıyı açmaya çalışırken X kuvvetiyle,
Sen aynı ölçüde Y kuvvetı uygularsan kapamaya yönelik ,
O kapı açılmaz...
Yani ben değilsem sendeki ben,
Öteki olamam..