Bu mektubu sana senin kaldığın yerden yazıyorum
Bir ağaç daha devrilmesin diye yazdığın mektubun arkasına,
Kurumuş gözyaşarını yolluyorum sana,
Bir kaç damala da benden katarak...
Heykelden geçmişsin belli, sonra Altıparmak....Arap Şükrü....
Umutlarını ve özlemlerini yazmışsın,
Bırak umutları, bırak özlemleri bana özgürlüğü anlat,
Sen anlattıkça özgürleşiyorum,
Sen anlattıkça kırılıyor yalnızlığım,
Yalnızım burada herkes gibi kalabalıklar arasında....
"Görüşe geleceğim" demişsin
Gelme, görmeyeyim ağlayan gözlerini,
Gülerken hatırlayayım seni,
Seni ağlarken görmek, seni gülerken unutmaktan daha acı..
Zaten resmini çizdim ranzamın en ücra sapağına,
Öyle kal olur mu?.... Hep genç...Hep gülerek

Burada görebiliyorum artık duvarların ardını,
Yarın ölecek bir kelebeğin ağlıyışını,
Kurumuş nehirlerin tuz kokan yalnızlığını,
Seni görüyorum, seni.....Saçlarını...
Çünkü he yanımdasın biliyorum,
Özgürlüğümün arda kalanı, Seni Senden İstiyorum....