’Yusuf suçların en güzelidir, Züleyha tövbelerin!’

Züleyha yangınları sararken
Mısır çöllerini
Yusuf-u Kenan zindanlar da
Züleyha ürperir düşlerin sevdasında
Yusuf’un kokusuydu saran hilkatini
Nil’in suları yükselirken
Yağmurdu Züleyha’nın gözleri

Oysaki alevdi Yusuf’un gözleri
Söndürürdü nefesiyle Züleyha ateşi
Yıldızlara hükmederdi Yusuf’un sözleri
Vasfı vasıl olmuşken aşk-ı ateş’e
Dem döker Züleyha’nın dilleri
Yusuf’un didarına müştakken dideleri
Afif bakışları gölgeler asumanı
V/akdi bozulmuş bir hüzün değer
Akar Züleyha ırmağı Yusuf gölüne

Yusuf’un gömleğidir parçalanan
Yusuf’a sorun iffeti
Nefsin elinden kaçmaktı niyeti

Kaderdi Züleyha’ya Yusuf-u tecelli
Görmeyenler ne bilir Yusuf da ki sureti
Karanlık geceyi gündüz eylerdi çehresi
Sonsuzluk âlemine götürür ondaki edep

Söndü Züleyha’nın gençlik ateşi
Kalmadı yüzünde ayan güzelliği
Diledi Rabbinden eski halini
Vermedi Mevla oysaki dualara icabet ederdi
Endam aynaları değil
Yusuf’u gönül enginliği sultan eyledi
İbrahim’i ateşlere düşmüştü Züleyha
Ne itibar istedi ne de şan şöhret para
Tek dileği Yusuf kuyusun da
Gülşen eylemek nâr-ı cehennemi
Perdelerin ötesin de görmek hakikat nimetini

//Ne bir masaldı bu ne de hikâye aşk’a düşenlerin yüreklerine inen bir efsane//

Melek...

’Züleyha değilsen düşmeyeceksin Yusufların peşine’