Sen hiç bilmezsin

Fransız aristokratı kızım benim

Buralar aşksız çivi gibi soğuktur

Şafak vakti fabrikalara

Proleter taşıyan otobüslerin

Lastikleri kadar kabaran kulaklarımla

Stalin kadar çirkin oldum ben

Şimdi konmaz paslı pervazıma kuşlar

Ve hiç olmayan o koca memeli kızlar

Bakmamak için bana

Yüz çevireceklerdir

Muhtemel…

Gerçi herhangi bir süs havuzundan

Su içen karnı tok filozoflar kadar

Dikkat çekerler nezdimde

Çukursuz burjuva kaldırımlarında

Yüksek topuklarla yürürken

İz yapmış jartiyerleri ile

Sözde şehhvet serpmek adına parfümleriyle

Kusmuk kokusu dağıtırlar etrafa

Hem ben kuru soğukların kesildiği anda

Yağmurları dansa kaldıracağım geceleri

Patagonya’dan Belh’e

Kartaca’dan Tebriz’e

Tango yapacağım su damlalarıyla

Ve ansızın Şems çıkagelir

Ene’l Hakk ile boğulmuş Hallac yanında

Kalın tesbihini şakırdatarak

Hu çeker dansımı durdurur

Silkelenir kendime gelirim

Sürre Alayının önünde

Mehterbaşı’nın gülbankını dinlerken

Bulurum naciz bedenimi

Nakkare sesleri Kubbet-üs Sahra’ya

Kadar titretirken ruhları

Selam verir kollarımı bağlar

Petersburg sokaklarında gözümü açarım

Soğuk iklimin sıcak insanları

Yanımdan geçerler omuzlarıma çarparak

Marksizm sendeler

Troçkizm çoktan ölmüş

Nerde eski Bolşevikler diye ağlayan

Orta yaşlı bir Rus kadın gözüme çarpar

Elinde bir kırık ekmek

Mayakovski dizeleri dökülür dudaklarından

Paris’te ölmek isterdim

Moskova adında bir yer olmasaydı eğer

Derken yanındaki çocuğunu sürükler

Karanlık komunist sokaklara

Ve bir silah patlar

Marakeş sokaklarında

Dağılır ıhlamur kokusu aniden

Kan damlar bedevinin entarisinden

Sessizlikte

Sensizlikte…

Bilmezler

Yerde yatan bedevi

Petersburg sokaklarındaki Rus kadın

Mehterbaşı

Mansur ve Şems

Hatta karnı tok filozoflar dahil

Hepsini topladığımda

Bana aşkı hatırlatır

Çünkü Onlar hayat mücadelesi verirlerdi

Aşklarına dair

Tıpkı kulakları soğuktan

Buz tutmuş

Ben gibi.