bugün ölsem üzülür müyüm?

ya da sürüklenircesine indiğimi

merdivenleri;

görsen

üzülür müsün?

ben bugün öldüm biraz

kimselerin olmadığı

yalnız basamakları

atlarken kesildi

nefesim..

ve bir nefes oldu hayalin

elimde elinin sıcaklığı.

bugün ölsem üzülür müyüm?

gözlerimi kapasam

son kez

sensizliğe

tam da seni görmeye

başlarken

pist! diye bağırdım kedilere

kaçtılar.

bugün ölsem üzülür müyüm?

dalgalar döverken

kıyıyı

yüzüme çarpar tuzlu sular

yosun kokulu

o kadar yakınmışım denize

geç anladım.

kayığa sürtündü omuzum

üstümde kayıktan bir boya

senin sarhoşluğundan bir hatıra

kendimden geçmişim.

bugün ölsem üzülür müyüm?

daha anlatacaklarım vardı sana

daha diyeceklerim

ama senin bakışların

zımba gibi vuruyor ağzımı

ve gidiyorsun.

merdivenler ise

beni bekler..

bugün ölsem üzülür müyüm?

sen üzülürsen

üzülürdüm açıkçası.

yoksa yandaki bakkala hırsız girmiş

buna üzüldüğüm kadar

üzülürdüm kendi

ölümüme..