2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
974
Okunma
Akan gözlerimin boş çukurlarına geceler konaklamış.
Ellerimle yokluyorum ruhumu, içimde benden eser kalmamış.
Çocukken hayat uzun bir yol gibiydi şimdi her şey bir birine dolaşmış.
Yol alamıyor umudum, doğruyla yanlışlarım şaşmış…
Büyük bir boşluktayım… Ayaklarım zemine beynim gökyüzüne çakılı.
Başsız bir ordu gibi dolanıyor fikirlerim, dağınık…
Zembereği fırlamış düşüncelerimin, kaybedeli rotamı.
Kızıyor, küçümsüyor beni, gözlerimdeki gizli tanık.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz