1
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
242
Okunma
Bu şiir emanet gibi kalsın sandığında, sararmadan kanaviçelere işlediğim tebessümlerimde.
Lavanta koksun, sebepli sebepsiz yaz çiçekleri sarksın kıyısından köşesinden.
Raftaki kitaplar, cızırtılı plaklar güzelliğin resmini, sesini saklasın.
Uçar gider zaman, kum tanesidir insan.
Bir gün bir yağmur damlası oluverir şarkılarımız.
Ömrümüz bir resmin renklerinden daha kısa sürede solup giderken belki emanet bir şarkı, kıyıda köşede kalmış şiirler dokunacak yüreğimize.
O zaman bir anlık, eşlik edecek zamanın sonsuzluğu ve mührünü vuracak ana.
Sonsuz ritim, renkler...
Kalbimin prizmasına çarpıp yükselsin.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz
