………………………………………………………………………………………………………………………………….
Benim

Gönülden isterim yare gitmeyi
Kara duman çöker yoluma benim
Hararetten damarlarım kurudu
Almadım ismini dilime benim

Yad bülbüller gezer bahçe bağında
Mevlam al canımı yar kucağında
Sevilecek kuçulacak çağında
Felek hasret koydu gülüme benim

Niyazi’yi felek kaptı destine
Derviş oldum girdim abdal postuna
On dört ay yatırdın bir yan üstüne
Mevlam merhamet kıl halime benim
________________________________________
Ardanuçlu Niyazi-1-
……………………………………………………………………
1871-1911. Ardanuç’un Opiçala (şimdiki adı Gökçe) köyünde doğdu. Asıl adı İsmail’dir. Şiirlerinden hareketle köyünde medrese eğitimi aldığı tahmin edilmektedir.

Deyişleri ve güzel bağlama çalmasıyla bilinen aşık, Bertalı Niyazi, imamlık yaptığı için yörede Molla İsmail olarak da anıldı.

Kendi döneminde yaşayan Huzuri, (1886-1951) Zuhuri (1887-1949), Ermeni kökenli Cihani gibi birçok aşıkla karşılaştı ve deyişmelerde bulundu.

Genellikle sevda konularını işleyen Bertalı Niyazi’nin şiirleri değişik gazete, dergi ve araştırmalarda yayınlandı.

Aşık Niyazi, köyünde öldü ve orada toprağa verildi.

Ayrıca asıl adı Zübeyt Irgalı olan Kağızmanlı bir Niyazi (1932- 1985) ve 19. yüzyılda yaşamış Ermeni kökenli 2 Niyazi daha bulunmaktadır.
KAYNAK:© BeKa Sitesi
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-167-)(-)(-)(

Şu gönül bahçemi gazel kaplamış
Hiç bülbül konar mı dalıma benim
Felek tüm dertleri bende toplamış
Kargalar gülüyor halıma benim

Neden sevdiğimi göremiyorum
Eller gibi ben de saramıyorum
Gayrı ayakta da duramıyorum
Yad eller girer mi koluma benim

Ela gözler yare yaşın dökerken
Uykusuz sabahlar şafak sökerken
Eller sevdiğine ağıt yakarken
Bir omuz vermiyor salıma benim

Gayrı dertlerinle övün dediler
İstersen yas tutup dövün dediler
Kızgın kum çölleri evin dediler
Bir ferman verdiler elime benim

Göz yaşım sel oldu ağlayamadım
Azgın sular gibi çağlayamadım
Selamımı bile söyleyemedim
Bir mühür vurdular dilime benim

Bu ömrünü ona adarsın diye
Nazlı yari mutlu edersin diye
Sen de sevdiğine gidersin diye
Engeller çektiler yoluma benim

Aşık Lüzumsuzum çile dağ oldu
Feleğin çektiği engel ağ oldu
Bu acılar ile ömrün yoğ oldu
Ağıtlar sazımda telime benim

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz