1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1432
Okunma
siyahı hatırla
nazarının çukurunda yorgun gövdemi
ve dilinin ucunda eğik ağaç gibi susmalarımı
yüreğim ağrır
ğöğsümdeki oyuğa düştü mü gülüşün
tenimin uzaklığında genişlerken gece
derin yaralar uyanır kendime
toplarım anıları kederin ıslak yaprağından
içime işledikçe yeşil uykuları
uyanır dağlar
çekerim yalnızlığı uçurum şarkılardan
yitirdiğim mutluluk bağrımda rüzgarla dolaşır
bunu hiç anlatmaz
yüzündeki çocuğa bahar
düşler dağınıkken saçlarında
ruhuna kapanmaz eteğim
bu gece hüznün halatına dokunma şehir
onu taşımaz ayaklar ölmüş bir bedenden
avuçlarıma dökülüyor yangın
beyaz yamaçlardan
ki
kaybetsem gri dumanları denizlerde
hatırlamasam ayrılığın ufkunu
gün veda etse
gitsem/
gitsem ışıkların söndüğü vakitte
yağmurlar unutur mu
öylesine mavi bir
sabahta beni
5.0
100% (7)
Cevap Yaz