(Ölesim gelmiyor kız
Sen bakarken gözlerime,
Kapat gözlerini
Kapat ki ölebileyim)



Adının Kiraz olduğunu unutmuyorum.
Birde önceleri ben sandığım dövmesiyle
Kınalı parmaklarını hatırlıyorum.
Sesini nadir duymuşluğum var
Ne vakit gülse
Yüzünde ters laleler açardı.
Yüzü...
Rüzgâr yanığıydı ve asla saklamazdı

Gözlerini demeye korkuyorum.
Ben hep üşürken onun gözleri yanardı.
Ne kudurmuş Zap suyu, ne Sümbül dağı
Belki ok belki kurşun.
Betimlemeler fukara
İkisi birden

Ağzımda donmuş çığlıkları hapsediyordum.
Hiç konuş(a)madım
Lâl lığa razıydım yanında.
Bildiğim üç-beş kelimeyi söylemekte
Yakışık almazdı zaten.

Yürek sızısına aşk dendiğini
Çok sonraları öğrendim.
Aşka elbet engel değildi
Kar ya da rüzgâr
Güneşinde olmadığı gibi.
Lâkin,
İkimizde aşkı bilmiyorduk
Üstelik korkuyorduk.



(Kız Kiraz kapat gözlerini
Bu gün ölesim var)