6
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1718
Okunma
Çizgiler çiziyordu Cuma
Yelkovanın adaletsizliğine
Tüm zamanların…
Tüm zamanların bükümlerine
Sırtı eğik
Düz çizgiler çiziyordu…
Boynunda küçülmüş ekmeği
Ve göz kapaklarında
Şehir sinemalarının kahramanları
Tek başına
Çizdiği çizgisiyle
Eğiliydi boynuna sırtı…
Cuma
Aynası çoktan kırılmıştı…
Ayraçtı çiçekleri, sayfaların kuru rüzgârlarına…
-Cuma
Annen bile beklerken doğumunu mezar taşında
Seni doğuran olmadı mı
Bugünden sonrasına!...
Müjdelenen her günün sabahıyla
Biraz daha düz
Taşmalısın artık yelkovanın ardından
Çık zaman kadranından
Ay’a ve Güneş’e bırak döngüsünü…
Cuma,
Yürü sürerek toprağın ve havanın insan kokusunu
Ellerini yaratan emeğin
Ve yüzüne aldığın ışığın diriliğince yürü,
Yüzler göreceksin
Seslerinden daha parlak...
-Unutma:
Zafer,
Boynuna destek ettiğin somunla yükselecek
Ellerinin çizgisinden Güneş doğacak
Şarkınla…
ezgi ç.
28.04.2011
resim: Nuri İyem
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz