1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1165
Okunma
Anka
Hiç yere konmadı altmış kanatlı
ki vurulduğunda
elzem gecenin izbe sessizliğinde
uzak ve yakın ne varsa aklın da
sustu
nefesinde kan soluğu taşıyordu
elif kuşağının
lal soluklu rüzgarları esiyordu kanatların da
kaf dağı çok uzaktı artık
eskiden yazılmış masalların kadınlarıda yoktu şehirde
gözlerinde bir damla kan olduğun yol
sesinde bir avuç kül kalmıştı herşeyden
söylencesi buydu ankanın
sırasını savdı ve uzunca bir uykuya daldı
GERİ DÖNÜŞLERİM 1
5.0
100% (1)
Cevap Yaz