Ben bahar bekliyorum bahar içinde eşsiz
Oysa ki beklediğim ellere çiçek açar
Aya el uzatırken kala kaldım güneşsiz
Başıma taç yaptığım yad ele neşe saçar

Bin ümitle her sabah yollarına bakarken
Güneş doğacak diye ümitler ekiyorum
Akşam gelir gözümden kanlı yaşlar akarken
Hasretin dayanılmaz yükünü çekiyorum

Selamını beklerken gün biter güneş batar
Bir ömür vuslatını beklerim boynum bükük
Gökteki sönmüş ay da hüznüme hüzün katar
Öyle kalakalırım omzumda tonlarca yük

Ne beklersin der gece o gitti daha gelmez
Beklediğin o şimdi oyun ile oynaşta
Hiçbir gönle girmemiş senin halinden bilmez
Hâlâ yanıyor musun akıl yok mu o başta

Ne kötü bir şey bilsen sor istersen kendine
Açılan her kapıdan o çıkar diye sanmak
Sadakat yenilmiştir ihanetin fendine
Hangi destanda kaldı sevdiğin için yanmak

Sana derin duygular beslemiştim ne fayda
Benden başka herkese ikram ettin tadından
Doğma artık istemem güneş de olsan ay da
Bahsedersem namerdim hatırandan adından

Ne verdiysen al geri verdiğini elinden
Hakkımı helal ettim sayarım yaşanmamış
Eski oyuncakların(ı) düşürme hiç dilinden
Kaç vedanın ardından göz yaşı boşanmamış

Sen beni anlamazsın sana destan yazsam da
Senin sevdan belli ki pazarda satmak için
Senden başka her aşka kalpte mezar kazsam da
Anlamazsın sevdamı mezarda yatmak için

Şiirimi güne getiren seçkiye, sayfamı onurlandıran uğur böceklerime teşekkürlerim kalbî