Bir sela hüznüydü vedam
Gittim_n_
Tüm hüzünleri peşime takarak
Her gelişimde sana bıraktığım
Başucu anılarımdan
Geri kalanlarımı…
Yanıma aldım.
Tek sahip çıktıklarıma
Peşimde kırk bin kırık parçayla.
Kırk bin parçaya ayrılmış kavalımı saklayan
Sürüngen bavulumla….
Savruldum içime çektiğim efkar bulutlarımda
Ucu tükenmiş kalemimle..
Seyyar mezarını da alıp gittim.
Yüreğimde.
Korkma, içimde.

Kulaklarım da bir uğultu
Ne dediğini anlayamadığım
Anlamsız, akordu bozulmuş kelimeler
Belki de algılarımı bilerek tıkadığım
Sonuna kadar içime kapandığım
Seni gömdüğüm, korkma sakladığım
Meleklerden dahi….
Ve belki de ben kaçamıyorum senden
Eski bir hayalden
Yeni bedenlerde vücut bulan gerçeğimden..
Terk etmeyen..
Senden.
Hak etmeyenlerden!
Rahat uyu istemesem de bendesin…
Göçüş yıldönümün ‘kutlu’ olsun
Sen bekle, yine de.
Bir tek sen sahip çık terkedilmiş yüreğime
Suskunluğuma.
Orda dur.
Sen bekle.
Ben bırakmadım yokluğu,
Yokluğumu, yokluğunu
Ve gördüm; yok oluşunu.
Her şeyin, her şeyimin.
Deli sandılar..
Değilim..
Deli taklidi yapıyorum sadece..
Ve sen gelince…
Neyse, zaman sadece.
Getirecek beni de.
Öyle değimli sence, söylesen ya sence de?
Neyse, zaman sadece…
Sakladığım!


_22ağustos’07_kırılanümitlerdenveümitsizkentimden_