nasıl geçiyor bu zaman dedikleri ?
geçen bir şey varsa o da içim.
geçiyorum işte usul usul yine.
içimden ırmaklar akıyor
her şeyim karışmış suyuna akıp gidiyor önüm sıra.
bir sinek vızıltısı kadar mı hayatın kendisi yoksa
kaçtığı arkasından bakıldığında farkedilen.
inanmak istiyor içimde bazen bir şeyler, birisi.
git diyor.
kal diyor.
aslında; her şeyi diyor.
çıldır diyor bazen inadına, hayatın doğruluğuna.
hapsedil bembeyaz bir ’akıllılaştırma’ odasında.
duvarları yastıktan.
kapısında yazanlardan;
’dikkat tehlikeli’
deli değilim, taklidi yaptığım sadece.
uyduğum uyduruk bir senaryo.
zayıf, cılız bir karakter..
bir sonraki sahne de figüran, bir sonrakinde mefta olan.

isyanlar gelip geçiyor içimden
kendi tuzaklarıma düşüyorum gün be gün
delilikler kafi!
öyle seçiciliğim de yok artık, her şarkı uyar bana
hepsi ağlatır!
elimde sıcaklığını hissetti(ği)m az önce tutulmuşluğun

ve öyle seçiciliğim de yok artık, her acı yakışır bu tene.
ister ayrılma olsun ister aldatma
isterse ölüm.
aynı yakar içimi.
hepsi ağlatır.
hepsi susturur.
hepsi kendime adanır, belki aldanır.

affedilmiyim hiç haksızsam
ithaf edilmesin hiçbir şiir adıma.
vurulmayayım bir daha sevda oklarıyla
yalnışsam.
yalnışdaysam.
sanki kendimi bıraktım nadasa
bir daha açılmamak üzere kapandı
kapı!’
öylece geçip gidemediğimden mi girmiştim sanki oraya?
bomboş bir hayattı bir adım sonrası.
hiç tanıksız bırakılan bir aşk (mı)? yaşantı mı, ben mi?
bir daha almamak üzere bırakmıştım oysa elimden onları.

ben bile tanığı değilim artık en tutkulu sevdaların
adı aşksa eğer.
yalnızlığına bir kıvılcım
sessizliğine bir çığlık
mahpusluğunu bir kelepçe
yoksunluğuna bir tokat
bu terkedilmiş sevdanın suskunluğum!

gölgede büyüyen bir fidan ne kadar filiz verir anılarını?
bir bitişe bitişik başlangıçtı sevdam.
müthiş final.
şimdi;
ömür bir düşte durur mu?

gülden