Dün gece bir parktaydım
hani o büyüklerinde ara sıra salıncak olduğu.
hani o çocukluğumun hiç durmaksızın ordan oraya koşuşturduğu
ama dur, daha öncesinde seninle bir bankta oturmuştuk değil mi ?
hani sonradan bir şarkı çalmıştı park görevlisinin radyosundan
aynı anda başını omuzuma yaslamıştın sekiz yıl öncesinin anaraktan
ve sonra kalkıp gitmek istemiştin hiç yoktan bahanelerle
gitme kal diyememiştim, diyemezdim de zaten

sokaklambalarının altında usul usul gözden kayboluşunu izlerken
şu mısralar dilime dolandı sonra
ne diyordu Asaf(Çelebi)
(tanımamak tanımaktan iyidir
seni bir kere tanıdıktan sonra
yaşamak acısını da tanıdım )

ve işte sabah
günaydın diyemiyorum yine sana
ama sekiz yıl öncesinden daha iyiyim ha
gözlerinin içine bakabiliyorumdun enazından
ah bir de şu gecenin kokusu sinmeseydi iliklerime ya