1
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
214
Okunma
Elinde bir demet papatya
Muhittin geçiyor yine sokaktan
üzerinde kıpkırmızı bir ceket
yumurta topuk kundurasıyla
Leyla’ya gidiyor yine besbelli
mahalleliden ara gazı almış
bu kaçıncı ret ediliş
siz bilmezsiniz
Muhittin’de pek düşünmez
böyle böyle kalbinin dikine gider
Leyla ki
iki üç arşın yukarıda hep aklı
kendini doktorlara, mühendislere saklar saklar da durur
birazdan gerisin geriye
dönecek Muhittin
eli kulağında
bir garip dengbej gibi...
“Leyla’ya söyleyin Muhittin büyük kırılmış
bir göçmen teknesi gibi yan yatmış
bir otobüs gibi kendini yollardan yollara vurmuş
yapyaşlı bir kent gibi söylene söylene yitmiş değin.”
Şiirin sahibi
Cevap Yaz