23
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
10489
Okunma

Bir yangın sonrasıydı, kaybolmuştu öylece
O çocuksu eşkaliyle ,
Yüreğini yalnızlığa mahkum ederek,
Yitip gitmişti ,
Herkesten ve herşeyden uzaklara.
Söyle bütün acılar ve dertler , biz insanlar için değilmi ?
Varmı öyle kolay yıkılmak ,bir dokunuşla
Oysa, biz neleri gördük ,neleri bir bilsen
Ah, bir bilsen işte o zaman anlarsın
En umutsuz zamanlarda bile
Güneşin nasıl bulutları aşıp,
Yeniden bize gülümseyişini.
Söyle ne olur ,hangi dağa savrulmuştu küllerin
Hangi rüzgar savurmuştu , son umut kırıntılarını,
Söyle, hangi hayın fırtına dağıtmıştı ,o mahsum gülüşlerini ,
Söyle ne olur,bulup getirelim ,
Yeniden başlamak için hayata.
Umutlu olmak gerek, herşeye rağmen
Nasıl ki, bir tohum ,
Suyun toprağa değmesiyle ,
Yeniden filizlenerek, güneşe doğru kanatlanıyorsa,
Sende yeniden başlayabilirsin,
Yeni güne merhaba diyerek.
Bak gökyüzüne , belki birazdan yağmur yağacak
Birazdan, gökyüzü bütün şiddetiyle ağlayacak
Sana yeniden yaşamı aşılamak için.
Ve sen yeniden doğabilirsin ,yağmur sonrası
Bir gökkuşağı gibi renklendirerek hayatı.
Her insan, ayrı bir renktir yaşam için,unutma
Her gül gibi farklı , farklı, kokular dağıtır hayata,
Senin eksikliğin de ,işte böyle birşey inan,
Bir gül bahçesinde,
Beyez bir gülün olmayışına benzer
Unutma, her yeni doğan gün
Yeni umutlara gebe
Yeter ki ,yeniden umutla bak hayata...
Yaşar Çetinkaya
Malazgirt.
5.0
100% (15)