UMUTSUZLUK



Sabah yavaşça doğruldum yattığım yerden
Yatağım tabut yorganım kefen artık bana
Mutsuzum umutsuzum bahşedilen zamanımı tüketiyorum
Sonsuzluğun sahibine kavuşacağım günü bekliyorum
Beni kimseler anlamıyor hor görüyor bazıları gülüyorlar
Bir sevda yüzünden ne hale düştü diyorlar
Olsun be güzelim sensizliğini yaşamak bile güzel
Yeterki sen mutlu ol yaşadığını bileyim yeter
Alnıma yazılan yokluğunu yaşıyorum
Bedenimin her hücresinde varlığını taşıyorum
Duy artık sesimi ey sevgili gel desem gelemezsin
Umutsuzluklar devranında yok oluşu bekliyorum