siyahı beyaza çeviren kadın Bade Kalyoncu’ya…


geceye kırık bir aynadan yansır yüzün
parlayan sadece gözbebeklerindir…
ürkek, kırılgan, tedirgin
yüreğin havan topu
ansızın uyanıverirsin



-mevsimlerden kedilerin aşk gecesi
nefesinden çıkan buhar üşümüşlüğündendir
bilirim



vicdanın mı sızlıyor bu gece
tavşan bakışı yine gözlerin…
karşı komşunun bebeği ağlıyor
“sütü kesildi sanırım garibin”
uzakta kapıyı zorluyor sarhoşun biri
duyuluyor eşinin gözünden akan yaşı
demir gibi ağır ve hızla deliniyor aşk
tokat sesleri patladıkça kulaklarına
kaçacak yer arayacaksın
kalk Bade! bana gel hemen



-dudaklarım tutuklu, sadece dinlerim
ne anlatırsan anlat söz
karşılık vermem


bu gece başka bir dem çöküyor ayak uçlarıma
parmaklarımdan sızan taze bir hüzün
yalnızlığıma da ağlamıyorum
yeter ki sen gel
nasılsa su sıçramıyor ölüm ağaçlarından…




banukalyoncu

Fotoğraf: banukalyoncu