2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1319
Okunma
zaman/ ne vakit kaçsa genzime
çocukluğum asılır
burnumun direğine...
ve ben
tıkabasa dolu bir oda olurum boşluğumda
simsiyah bir ayna durur
dimağımın kaygan duvarında
küçücük bir kız çocuğu gelip
kirli saçlarını tarar umutla
gözlerindeki ışık henüz yanmış ya
hiç sönmeyecek sanır haspa...
derim ki ona
hani şöyle ağız dolusu
bağıra çağıra
o yalancı ışığına yana yakıla
söyle çocuk derim
güller neden çürüyor dalında
ya papatyalar
sence/ masumiyet taşıyor mu hala...
o halde / söyle çocuğum
karanfiller neden yanıyor
pir sultan diyarında
derim ki söyle
a benim darmadağın çocukluğum/söyle
düşler neden kokuşuyor zamanla...
5.0
100% (2)
Cevap Yaz