kimse bilemedi dar zamanlarda beraber uçan serçeleri
kar ve tufan bir ikimize


zayıf ritüeller kırma sanatı bizimkisi, serçeler gibi iç içe
güneş ve kum bir ikimize


duraklardan beraat etmiş yolcularız, kayıp serçelerin yaptığı gibi
duman ve iz bir ikimize


nefes almadan konuşmak gibi bizimkisi, serçelerin kuş dili gibi
ses ve sus bir ikimize


zorunlulukların sorgulama işi bizimkisi, serçeler neden her kırıntıyı yemez ki?
ekmek ve açlık bir ikimize


grilerden yeşil ve maviler türetmek bizimkisi, tüm serçeler aynı mı sanki?
mavi ve mor bir ikimize


serin kanlı bir uzaklık bizimkisi, ağır efendi bir serçe gibi
hafif ve derin bir ikimize


suya kader yazmak biraz bizimkisi, sudan içtiği serçenin kendine
su ve çöl bir ikimize


tek’e aşık olan uzak işi biraz bizimkisi, tek serçenin ölümü gibi
ölüm ve neşe bir ikimize


kan emen zamanın yüz bulamaması biraz bizimkisi, kan kokusundan korkan serçe gibi
kan ve hasret bir ikimize


okyanusu ovaya ekme işi biraz bizimkisi, serçecik taşır ki damlayı
su ve ay bir ikimize


kuzeye ve doğuya giden bir göç kafilesi biraz bizimkisi
serçe göç edeli bize bin yıllar oldu oysa
göç ve düş bir ikimize


telvesiz yalınlık biraz bizimkisi, bildiğin kuş serçe
serçe ve sevgi bir ikimize


bulutlardan yağmur sağmak biraz bizimkisi, ıslak serçenin yuvasız duruşu gibi
yağmur ve ateş bir ikimize


ovalardan rahvan geçen atın teklemesi bizimkisi, serçenin öğüdü taya durmaymış…
at ve ova bir ikimize


yanıp yanıp hasretle tekrar dirilmek isteme işi bizimkisi, serçe nerden bilecek?
aşk ve hasret denk ikimize




Ufuk Ataman