Sen
Ruhu bakir sevdiğim
Çocuk gülüşlerinin pınarı



Karanlıktır sevmelerden sonra içime akan ses
Yok
Gelir ve giderim ecel terkinde bedenim
Yine bir uzun susuştayken sen



Aydınlıktır gün gibi korkularım çocuksu ortada
Gelme
Durur konuşurum kendimle seninle, seni
Yine geniş sohbetteyim



Bir salıncak bu ayarsız rüya
Düşme
Düşmek gerçeğe ne tatlı bir düş/me
Ve en nihayetinde salıncakta sallanan iki sonsuz biziz



Kurtarmak öfkeyi insanca etimizden
Sus
Devşirilmez şehvet devrimleri tenimizde
Kapımızı çalan güvercinler soğutur bizi
Ekmeksiz koymaz güvercinleri gül ellerin



Kaderidir bulutun bizden ayrık olduğu anda gri olmak
Nerden bulabiliriz ki ağlamadan yağan bir yağmuru
Ve
Rüzgârım kapında dövünen



Duvardan duvara vurulmuş melankolikliğim bizden
Deme
Zavallı toprak bizden habersiz bir ana
Kavuşmak, bir lacivert an kadar gök
Belkıs toprakta gömülü aşk
Biz göğe gömülü topraktan aşk



He canım he
He kuzum
Üç elmadan biri senin
Söz




Ufuk Ataman