0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
742
Okunma
Kilitli bir mahzenin perdelerini araladım
Zamansız bir çağda zihnimden saklanarak
Parmak uçlarıma sıçrayan eskimiş hikâyelerin
Sayfalarında yakaladım seni
Yorgun gözlerin mağrurluk meşalesini taşıyordu.
Hınzırca gülüşüne yakalandığımı hissettiğimde
Biliyordum gözyaşlarının çağlar öncesine seslendiğini
Sayfaları çevirmek, çevirmek seni gözlerimle
Bir kere daha hapsetmek arzusu içimi ısıtıyordu.
Ben o gün sahiplenmenin tohumunu saçtım
Sararmış el yazması yaprakların derkenarlarına
Seni o mahzende saklamanın acısıyla kavrulmaktı
Bildiğim, yapamazdım kendi elimle kendime açamazdım
Kendimle hesaplaşamazdım bildiğim bir şey vardı
Sen her sayfasına şerh düşülmüş olan ömrümün
En mahrem hikâyesi olmayı başarmıştın
Ahmet Konukseven
