Devşirilen geceden bir bakış uzandı alabildiğine,
Masumluğun keskin görüntüsü düştü perdelere
Gece en çok yalnızlara açar yüreğini,
Geceyi Yalnız/lar dört gözle beklemekte

Bakışın sırrına vakıf bir adam
Hoyrat rüzgarları aşıp gelmiş
Sinesini vermiş gecenin ıssızlığına
Serkeş yollara anlatmış sırrı, hakikati

Bir şehir uykudayken açılır kapılar
Herkes ararken kendini bir yerlerde
Kendine bakmak gelmez kimsenin zihnine
Aranır, kıyılır, kıyar da noksanı bitmez

Ben ki sırra vakıf adam
Siyah beyazdan ayrılmadan düştün zihnime
Kalabalıkların içinde duydum çağrını
Ötelere döktüğüm gecelere sökün eden zihnimi
Toplayıp geldim sana

Ben ki sırra vakıf adam
Uçsuz bucaksız gönlüne bir seyyah
Mevsimlerine aşina olacak bir sırdaş
Geceyi paylaşacak bir yoldaşım, bir yoldayım

Ben ki sırra vakıf adam
Geceyi bölen hilale bakarken yüreğimde
Seyyah fısıldadı usulca
Sırra vakıf olanlar anlar ancak geceyi