Yılkı özlemine düşmüşsün çoktan koşarcasına,
Terk ettiğin; sadece yalın bakışlarına küfrettiğin zaman,
Kancalarını çoktan takmış olacak sırtına acılarını...
Toprağa sadece yüz vurup alnından öpülesi kader’i
Mazbut bir tavırla koy vereceksin salgın kahkahaların koynuna
Zafiyet göstermiş kolların ilk kez utanmadan sarıldığında boynuma
Ağlayacaksın elbette ama zamanın zalim acılarından değil
Sadece kader in sana bahşettiği beni sevme duygusallığı ile

"Güller son yapraklarını dökmeden yorgun rüzgâra
Son bir kez gülümseyerek bakarlar ya
Hani tüm kokularını taşıdıkları için minnettardırlar"
Teslimiyetleri aslında aşkımın sana teslimiyeti gibidir.

Islak ayak izlerinin takibine düşmüşüm, yol öyle bir yol ki !

Her bir tarafında kuruyup kalmış sevgisiz insan elleri
Uzanırda, beni zifir alemlerine çekmek ister gibiler,
Öyle bir çukurlaşmış ki kalpleri
Beni derin duygusuzluklarına itmek isterler,

Bir romandan kaçarcasına masal kâbusuna düşmüş
Hicranın ritmi bozuk kalp atışları
Alt üst eder kafatasımın içinde dans eden renksiz suretleri
Sana gelmek karanlıkları tek bir kılıç darbesiyle öldüren
Mitolojik tanrıların kanatlarına tutunmak gibi
Seni sevmek kırlangıçların sıcak yuvalarına sığınmak gibi
Zorluk zorluk üstüne tığsız örülmüş dantel gibi
Her bir ilmek sana sığınmak yemyeşil doğanın koynunda duyulan huzur gibi
İnanmaktan bıkmadım asla sana olan her bir adım
Seni sevmek adına inanarak tüketilmiş bir can, bir ömür gibi