Mavi uzun seslenişlerimin
başlangıcında ve sonunda,
Fazlaca duygusallığın
Ağırlığı sırtımda kaç yıl geçer bilinmez
Gökyüzü sende, deniz bende mavi,

Satırlar uzunca bir zaman sonra başka dünyaların esiri
Bir şahin çığlığı kadar korkutucu kalem….
Devrik cümlelerin altında kalmadan çıkmalı bu devrandan
Mavi bir kumsala uzanmalı ve mutlu mutsuz tüm kelimeler bir araya gelmeli
Senden gelen korkuları düzenlemeli

De ki; onlar geldiği yerlerde
hasret çığlıklarının esiriydiler
Çıkamadılar hiç yıllarca saklandılar,
kendi kozalarını sardılar hep
Kelebek olma zamanı geldiğinde
artık maviliğe heveslendiler…
İstedikleri bir avuç sevgiydi
paylaşmak istemediler kimseyle
Atık kalmış heveslerine düştüler…

Yeniden keşfetmenin hazını yaşadılar birbirlerinde
Havasız kalmış naftalin kokulu sandıklarını
Bahar kokulu sıcacık sevgileriyle doldurdular…
Nereye kadar yürümeli ya bir sigara içimlik mesafe kat edemezsem korkusu,
Didik didik edilmiş koskoca bir hayal torbası, anlam taşımayan söz kirlilikleri
Ama en sonunda içine düşülen ve asla çıkılamayan aşk kuyusu,
Hasretliği olmayan, karabasansız, gardiyansız sonsuza kadar… daima sevgi dolu