Nisanda son yağmur değdi toprağa
Tohumlar yeşerdi bitti gel gül yar
Filizler boy verdi kalktı ayağa
Bahar geldi kışı yuttu gel gül yar

Güneşi koynunda saklardı zaman
Göz görmez his duygu beklerdi her an
Yer yüzünü okşar aklardı umman
Nehir nehir yatak tuttu gel gül yar

Bağda çiçek gülle adını yazdı
Zamana kokunu ebedi kazdı
Baharda süzüldü gelinlik nazdı
Düşte olsa adın yetti gel gül yar

Saraylar yıkıldı ateşler söndü
Tersine büyüyen kıvama döndü
Bahar şenliğinde bayram düğündü
Fay hatında kalbler sarstı gel gül yar

Ehli akıl fikir şaşırıp kaldı
Cevabın arayan derin sualdı
Herkes ehli kalbin kapısın çaldı
Bir müjdeydi haber etti gel gül yar

Kıymet bulmuştu yer yüzünde her şey
Muştular verirdi ondan çalan ney
Bilinmez sır idi çözdü ehli rey
Harf hece kelime attı gel gül yar

Kiminde huzur var kimi tedirgin
Herkeste bir telaş sezenler gergin
Bilenlerde sabır sırrına ergin
Güneşle karanlık battı gel gül yar

Güzeller peçeyi attı yüzünde
Müjde okunurdu sürme gözünde
Sevdanın ateşi yandı özünde
Akıl fikir hepsi gitti gel gül yar

Gönül bağında gül kokardı daim
Sevmeyen kendinden korkardı daim
Sevenler kokunla olurdu kaim
Hayatın tadını tattı gel gül yar