Nisan yağmurunu almıştı toprak,
Hayat buldu hayat verdi gel gül yar
Meyveler üstüne düşerdi yaprak
Yer yüzüne bahar serdi gel gül yar

Zaman geçiyordu gül açıyordu
Etrafına koku misk saçıyordu
Gümüş kanatlı kuş üstte uçuyordu
Kolun kanadın hep gerdi gel gül yar

Gül ile özdeşti gülce kokardı
Zamanın arkında safça akardı
Bakışı şimşekler gibi çakardı
Görende heybeti sardı gel gül yar

Gösterirlerdi hem parmak ile
Sevgi çeşmesiydi akardı dile
En güzel için hep çekerdi çile
En son kıvamına erdi gel gül yar

İç içe giderdi dolaşık yollar
Kiri barındırır ipekten şallar
Dikenleri vardı gülünü kollar
Birbirine aşık yardı gel gül yar

Kirli idi hava solumadı hiç
Her yer çamur idi korudu bir güç
İşlemedi ömrü billah hiç bir suç
Günah defteri dürdü gel gül yar

Dağların başına giderdi her an
Zinciri kırılır kopardı zaman
İç derinliğinde çıkmazdı bir an
Önünde uzun yol vardı gel gül yar

Dünyayla uğraştı hiç bulaşmadı
Yer yüzünde her kim var ulaşmadı
Ummandı bardağa sığdı taşmadı
Deryayı damlada gördü gel gül yar

Bekliyordu oda belli zamanı
İşaret gelirdi yoktu gümanı
Anlayanların hep vardı imanı
Deliller tamamdır derdi gel gül yar

ABDULKADİR YILDIZ