Hangisi daha zor bilmiyorum
Unutmak mı unutulmak mı?
Hangisi daha acı?
Kaybetmek mi?
Kaybolmak mı?

Düşünüyorum,sadece düşünüyorum
Kendime soramıyorum.
Boğazım düğümleniyor,titriyor dudaklarım
sel basınca gözlerimi,vazgeçiyorum.
Soramıyorum işte!

Kafamda asılı binlerce soru,
Cevabını duymaktan ölesiye korktuğum.
Tutanacak dalım onlar benim,
Ordan oraya sallandığım soru işaretlerim.
Cevap bulursam yok olacak,kalmayacak hiçbir dayanağım.

Yalancı rüyalara uyumaktan daha mı kolay sanki gerçekler
Avunduğum düşlerimden daha mı güzel!
Yaşanmışlıklarda hapsolmak,gerçekte hapsolmaktan daha mı korkunç!
Bilmiyorum.
Sadece düşünüyorum.

Usulca fısıldırıyorum kendime.
Unutuldum.
Kaybettim ve kayboldum.
Evet bu benim,böyleyim.
Biliyorum,ama kabullenemiyorum.

En iyisi susmak ve yine düşünmek.
Hazır olduğumda itiraf etmek.
Nefesimin sakince çekildiğini,
Kalp ritmimin düzenli attığını hissedince.
Yani; zamanı gelince.

Hatice EFE