………………………………………………………………………………………………………………………………………
Bak Duvara

İşe yaramayan kişi
Bak duvara bak duvara
Dışı bozuk çürük içi
Bak duvara bak duvara

Secdeyi ademe eyle
Derdini Tabibe söyle
Ne öyledir nede böyle
Bak duvara bak duvara

Hayırda derman nerde
Bulamazsın derman nerde
Kabe nerde sen nerde
Bak duvara bak duvara

Çevirip ademe gelin
Arı gibi güle konun
Acep ne olacak halin
Bak duvara bak duvara

İkrari harf ile nokta
Allahı arama gökte
Hak ademde adem hakta
Bak duvara bak duvara
…………………………………………………………………………
AŞIK MUHARREM NACİ ORHAN (İKRARİ)-2-
…………………………………………………………

1 Temmuz 1927 tarihinde Malatya Arguvan ilçesi, Kuyudere (Minayik) köyünde dünyaya gelmiştir. Babası Mehmet Orhan Annesi Fatma Orhandır. Ehlibeyt Soyundan İmanı Zeynel Abidin evlatlarındandır.

Saz çalmaya curayla 6-7 yaşlarında başlamıştır. Saz çalmaya başladığında okula henüz gitmediğini, 9-10 yaşlarına geldiğinde bağlama çalmaya başladığını belirtmektedir. Amcası Aşık Hasan Hüseyin Orhan’ı izleyerek, köyde saz çalanları izleyerek, bağlama çalmayı öğrenmiştir. Köyde bağlamayı herkesin pençeyle (elle) çalması sonucunda Aşık Muharrem Naci Orhan’da bağlamayı pençe (elle) tekniği ile öğrenmiştir.

1956 yılında evlenmiştir. Bu evlilikten 2 kız ve 2 erkek evladı vardır. Şu anda İstanbul’da eşi ve bir çocuğuyla beraber kalmaktadır. Avukatlık işini bırakan Muharrem Naci Orhan kendi yazmış olduğu şiirlerin yayınlanması için kitap çalışmalarıyla, konferanslar ve cem cemaat toplantılarına katılarak yaşamını sürdürmektedir.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-140-)(-)(-)(

Bilgisiz cahil bir kişi
Ha bir kaya ha bir duvar
Beladan kurtulmaz başı
Ha bir kalas ha bir düver

Laftan sözden almıyorsa
Kanundan da yılmıyorsa
Haram helal bilmiyorsa
Ha bir sürü ha tek davar

Beyni bile uyuşuktur
İlgi görse yılışıktır
Yalnızlığa alışıktır
Misafiri bile kovar

Saygı sevgi nedir bilmez
Asık surat daha gülmez
Ne söylesen laftan almaz
Kadınını bile döver

Kıble,kâbe yön neresi
İnsanlığın yüz karası
Bre insan maskarası
Allah’Ina bile söver

Her geçen gün oysa kayıp
Kendi için olmaz ayıp
Yaptığını hüner sayıp
O sadece kendin sever

Lüzumsuzum ver çareyi
Anlatma şu biçareyi
Görmese de o dereyi
Paçaları hemen sıvar

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz