Seviyorum Sen Olmayı

Seni sevdiğimi anlamam hiç zor olmadı,
Emin ol ki bu duyguyu sadece sen duymadın
Adını okşarken kalemime selâm verdim,
Anladı ki seni yazmaktan da öte derdim…

Seni sevmeseydi kalbim ben aptalım derdim,
Pişmemiş bir meyveyi yemezsin ya öyle bir şey
Pişmemiş bir aşktı küçüksemek bu sevgiyi,
Pişti ve de ilk ben yedim olgunlaşan bu sezgiyi

Duyuyorum gerçeğe gelecekte de gülen yüzünü,
İçimdeki ağlayış sevincin diş çıkartan hüzün’ü
Tutmalısın ellerimi bir içimde yutmalısın sözünü,
Benimkisi yürümeye başlayan bir bebeğin;
Ninniler ile kapaması gözünü…

Kaybetme sen asla dualar ile doğan özünü,
Hasret kapını çalarken kasvet somurtur ya yüzünü
Ben her zaman yanındayım yaşlar sarsa bile yüzünü
Kıvrak film karelerinin hıncım yıpratır hüzün çalan
Yüzünü...

Kanım akarcasına ağlıyor yalnızlığım,
Seni görmeden çözümlere ulaşmıyor azınlığım
Hep tekil bu azınlık karanlıkta çaresiz,
Hep yek oynar gururum yaralı ve yârensiz.
*
Bukle, bukle çiçekler mi süsler aşkın adını?
Bukle, bukle merhametler yarattı o kadını.
Sana yunuslar adına okyanuslarca yemin içerim,
Bukle, bukle gülümsetirim vardığın her yarını.

Seviyorum sen olmayı, seninle âşık olmayı;
Çünkü sen tamamlıyorsun kopan yaprağa dolmayı.
Kim budarsa bu asmayı bir pirinç kadar değeri yok,
Seninle hazırım ölmeye, seviyorum sen olmayı.

ŞAİR: OGUZ KARABULUT