Kendimi bulduğumdan beri
Senin, senin kendin için
Aramını istiyorum kendini.
Kazıdıkça kendimi
Bilmediğin ben çıkıyor.
Ben inan güzelim
Yeniden doğuyorum.

Sen kendini bil
Üstüne vurulan
Onca renklerden Kurtul.
Allah’ın boyası
Vahiyle boyan.

Kanaryanın rengi
Gülün rengi neyse
İnsanın fıtratı da odur.
Alttan altan vurur
Neyi yapmak istiyorsun
Ya da istemiyorsun
Gerçekten Allah ile bil.

Şimdi yaralarını vahiy merhemiyle sarmalı
Öyle bir ilaç ki kaynağı yüreğinden doğar.
Kur’anı sen okudukça, Kur’anda seni okur
İlmek ilmek ayet ayet dokunursun,
Dokundukça manaya sen insan olursun.

İnsan neden sever ya da sevmez
İçinde bir nefis var ki
Neyi seveceğini neyi sevmeyeceğini bilmez.
Böyleyken sınırsız bir özgürlük mü?
Kimi özgür bırakırsın,
Hadsiz isteklerini mi?
Şeytani isteklere kapı mı açarsın?
Neyi ne kadar yapacağını söyleyen kim?
Akıl mı?
Hayır, akıl inandıklarına mazeret bulur
Akıl kalbin idaresinde bir kuldur.

Evet,
Akleden kalptir.
O yüzden kalbinle arana Allah girsin
Sen arada ne varsa
Allah’tan gayrı
Temizle,
İşte Kur’an bunu gösteriyor,
Gerçekten hak edene.

(Nisan 2011 İstanbul)