can cekişti alfabe
kaçarken en sevilenleri

varken
inanın yağmur taneleriydiler
saçlara damladığında can sunar
yürek ferahlatır…


dopingtiler başucu hayallerine
heyecanı yükseltip yorar
deliksiz uykuya uğurlarken
geceyi sabaha eksiksiz emanet ederlerdi…


ki
kanları tazelemiş
yüzlere gül serpmiş olurlardı
güneş yeryüzüne göründüğünde …


kaçtılar…
vaktin evvelle ahiri arasında bir yerlerde farkettik ki yan yana yazılıp gözlerimizi parlatanlar yoklar…


sokağa bırakılmış
terkedilmiş çocuklar gibi
ürkektik artık
bedenlerimiz dermansız...


iyilerin eşiklerinde soluklanmamıza izin vermediler...


sokuldu yanımıza gâvur niyetliler
dinimize değil ruhumuza talip olunca
yürek kavgamız başladı…


canımız üşürken
cehenneme gidiş gelişlerimiz çoğaldı
paçalarımız tutuşmuştu
sayamadık adımlarımızı…


başlayan Musa ile Firavun savaşıydı
sulhü yok !


direnci yazıda bulamayıp
sözde arayan biçâre bizlere
“yürü“ denildi bilinmeyen yerlerden…


yürüdük
eriyordu yollar
batıyorduk toprağa…



ondandır ilk çıkan dağın eteğine yamaladık
umudu…

Ebru Alikoğlu