……………………………………………………………………..
Gel Yarim

Selvidir kametin tubaya dönmüş
Güneş ziya vermiş ruyun gel yarim
Mest ü hayran oldu cismiyle canım
Misk ü amberidir buyun gel yarim

Gel beri cananım şah-ı hubanım
Afet-i devranın mah-ı tabanım
Gözleri mestandır kaşı kemanım
Cezbeyledi canım muyun gel yarim

İğzari aşk ile sevdaya saldı
Cemalin gördü de halvete kaldı
Cananı gelince muradın aldı
Şehr-i Medine’dir köyün gel yarim
……………………
AŞIK İZHARİ
……………………
1877-1967. Artvin´in Aşağı Hod (şimdiki adı Aşağı Maden) köyünde doğdu. Asıl adı Kasım Ocak´tır. Yörede Kasım Hafız ya da Kasım Hoca olarak bilinir. Küçük yaşlardan itibaren iyi bir medrese eğitimi gördü. Arapça ve Farsça öğrendi. Aşıklık geleneğini de küçük yaşlardan itibaren öğrenmeye başladı. Hem hece hem de aruz ölçülerine göre şiirler yazan İğzari, döneminde birçok ünlü aşıkla karşılaştı, dostluk kurdu ve deyişmelerde bulundu. Bazı kaynaklarda Yusufelili Muhibbi´nin bir muammasını cevapladığı yeralmaktadır. Ancak İğzari, Muhibbi´nin (1823-1868) ölümünden yaklaşık 10 yıl sonra doğduğuna göre, böylesi "sanal" bir karşılaşma sonradan İğzari tarafından yazılmış olabilir. Artvin dışında Kars´ın değişik ilçelerinde hocalık, imamlık ve müftülük yaptı. En son Selim müftülüğünden emekli oldu. Şiirleri dışında bir de Mevlit yazan İğzari, genellikle dini ve felsefi konuları ağırlıkla işledi. Yaşamının son dönemlerini Selim´e yerleşen çocuklarının yanında geçiren İğzari, bir öğrencisini ziyaret etmek için yola çıktığında dağda tipiye yakalandı. Küçük bir kovuğa sığınmasına karşın soğuk ve tipiden kurtulamayarak yaşamını yitirdi. Sonraki günlerde onu arayanlar elinde Kuran, donup kalmış olarak buldular.
KAYNAK:© BeKa Sitesi
……………………………………………………………………………………………………..

)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-136-)(-)(-)(

Salına salına gelip geçersin
Serviye benziyor boyun gel yarim
Gönlüne göre de sevda seçersin
Bulunmaz ece’de huyun gel yarim

Oturup kalktığın yeri bilirsin
Tanıdık kadını, er’i bilirsin
Hemi de yokluğu var’ı bilirsin
Belli asaletin soyun gel yarim

Yüreğe saplanan ok sadağından
Öyle bir seslen ki kuş dideğinden
Bir buse alaydım gül dudağından
Demlenmiş gönülde çayın gel yarim

En güzel gözeden içelim suyu
Ne güzel bir ağaç gölgesi koyu
Gel hele nefeslen dizimde uyu
Gölge yapan ağaç kayın gel yarim

Gidip büyüklerin elin öpelim
Kurulsun be düğün horon tepelim
Şurada seninle piknik yapalım
Çıkında yeterli tayın gel yarim

Aramıza yad yabancı girerse
Anan başkasında gönlü var derse
Baban kimmiş bu genç diye sorarsa
Beni iyi tanır dayın gel yarim

Lüzumsuz bir bilsen nasıl seviyor
Kara gözlüm deyip deyip övüyor
Bir gün göremese döşün dövüyor
Ayrıldı yürekte payın gel yarim

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz