Seni çok özledim aşkım hemde çok
Şimdi hangi ellerdesin bilmiyorum
Ellerin hangi elleri tutuyor gözlerin
Hangi gözlere bakıyor kalbin hangi
Kalbi seviyor bilmiyorum bilemiyorum

Gittiğin günden beri içim öylesine acıyor ki
Ne yaparsın ne edersin ne yersin ne içersin bilmiyorum
Seni düşünmekten aklımı kaybetmek üzereyim
Öğlesine yanlızım öğlesine çaresizim ki
Aldığım nefes bile ağır gelmeye başladı omuzlarıma

Kalbimin dili yokki haykırsın tüm dünyaya
Avazı çıktıhı kadar göklere aşkımızı
Tüm kelimelerim susmuş bir haldeyim
Dilim Lal olmuş artık sadece sessizliği dinliyorum
Adeta sessizliğin sesiyle dans ediyorum yokluğunda

Bu seven bir kalbin haykırışıdır duy feryadımı hey aşk
Suskunluğum korktuğumdan değil seni kaybetmekten
Sanma ki bu seven kalbim seni unutur bir kalemde
Sanma ki bu dünyada herkez baki kalacak elbet bir gün
Bitmez tükenmez sonu olmayan acılarımızda son bulacak

Biliyorum korkunun ecele faydası olmasada düşmana olacak
Şunu unutmaki aşkın en büyük düşmanı gurur kin ve nefret
Eğer bir aşkta saygı yoksa sevgi yoksa nefret kin öfke varsa
Yaşanan aşkların ne anlamı ne manası kalır ki, onun için
Tek gerçek aşkı hakedilen gibi yaşamak ve yaşatmak gerek

Eğer aşkı yaşıyor ve yaşatıyorsan ruhunun derinliklerinde
İşte ozaman aşk hakettihi yerdedir kim nederse desin
Kim ne söylerse söylesin aşk herşeyden bir adım önde olacaktır
Onun için sevmeyi sevilmeyi bilmiyorsanız aşktan uzak durun
Aşk sadelik ister şefaflık ister güzel olan herşeyi barındırmak ister

Güzelin güzelini görebilmek ve güzel olan herşeyi seven kalplere
Aşılamak ister yoksa mangalgibi yüreğiniz aşkı yaşayamazsınız
Bazen aşk cesarettir bazen korkularımızı yenmektir bazen ise
Anlamsızca saçmaca mantıksızca sevebilmektir yaşanan duyguların
En üst seviyesine çıkıp kalbimizin en uç noktasını fet etmektir...