Yine darmadağınığım
Yine gece
Ve ben yine med cezirlere tutulmuşum



Hani bir zamanlar söz almıştım ya gözlerinden
Uğurumdur diye takmıştım
Hiç çıkartmamıştım üzerimden
Kopmaz dediğim bir zincirle
Asmıştım;
Ucu dokunurdu daima kalbime



Senli düşlerim vardı o vakitler
Düşler ki, ucu cennet sınırlarına değen
Bilemezdim, hayal bile edemezdim
Ördüğün t/uzakları
Meğerse senli cennet hep mayın tarlası
Kıyısında kaldım yine baharın
Kendime kışlardan yol bulamadım



Yaşanmışlıklar biriktirmiştim avuçlarında
Ahde vefa sunmuştum bir dolu bohça
Acımadın, ezip geçtin hoyratça
Yetmedi hayallerimi y/ellere verdin




Ah şu gözü kör olası akşamlar
Yine acı, yine hüzün demledim yüreğimde
Yudum yudum içiyorum sen niyetine
Şerefine…



Kaç oldu vefasızlığın
Kaç oldu sana dermansızlığım
Kaç oldu başını alıp gitmelerin
Kaçıncı kezdir böyle
Kapısında yüreğinin vizesiz kalışım



Bozuldu aşka içtiğim ahit
Masallardan topluyorum
Sen niyetine saçtığım yaldızları
Artık aşka hesap soracak
Seni yazarken tükenen kalemim
Bu yüzden ki ucu kalbime gömülü kelimelerim
Aşktan yana ürkek
Büyüyor böylesine zehir zemberek



Belki sen değil, suçlu olan hayat
Ona mı sorsam cevaplar mı beni ola
Bu sana kaçıncı kanışım
Kaç oldu sana aldanışım
Azabın işlemeli gömleğini öyle bir taktı ki üstüme;
Bildiğin deli gömleği
Kaldım eli kolu bağlı çaresizliğimle
Çıkarmaya mecal bulamadım




Masal diye konuk olup
Araladığım acun kapısında
Ne kadar vardın , ne kadar yoktun
Ne denli gerçektin ne denli yalan
Servet sanırdım oysa
Yine kendini haramilere yağmalattın



Yüreğimi sorguya aldım bu gece
Gözaltı zamanlarım hep sen
Düştüğüm kuyu olsa iyi
Bil ki çarmıha geriliyor ruhum



Anladım yar
Anladım yaram
Belledim, öğrettiklerinden
Yuvasına dönen göçmen kuşlara inat
Dönmeyi bilmedin ya
Şimdi sen niyetine
Parsellenmiş kafesimde
Cennet arzusuyla kurulmuş bu yuva
Kaldı ıssız, tam ortadan yıkık
Tek yumruk, dört göz oda
Duyurulur sahibinden kiralık…


Perihan TUNÇOK
ESMİZE 4.4.2011