İnsandan bozma adamlık hibesi

Kır dudaklarındaki suskunluk zincirlerini
Söylemeden nasıl kendin olursun
Suskunluğun cahilliğinden mi gelir yoksa
Bir adında mı yok be insan benzeri
O zaman seni bir hayvandan ayıran ne kadı geriye
Nefes oluyorsun ama bir sebep yok
Sadece yaşamak biliyorsun
Sadece dişlerinin arasında yemek kırıntıları taşıyorsun
Susayınca adımlar atıyorsun
Doğru nedir bilmiyorsun
Aslına bakarsan sen ne olduğunu sorgulamıyorsun
İyiliği yararından anlıyorsun
Yoksa beterin beteri var deyip yine susuyorsun
Tıksırmadan günün geçmiyor
Bir ayyaş gibi savruluyorsun
Yaşadığın doğaya uyum sağladığını sanıyorsun
Ama sen yanlış örneklerde avunuyorsun
Sen suskunluğunu bir çınara benzetiyorsun
Oysa çınarın heybetinde esen yele dik durmak vardır
Bir ormana benzediğini düşünüp ürüyorsun
Oysa orman bile güneşi görmek için aralıklar bırakır toprağında
Sense tıka basa dolduruyorsun haneni
Sen zamanını suya benzetip akıyorsun
Oysaki onun berraklığını hiçe sayıyorsun
Sakallarından sızan kirlilik değil dokunduğum
Gözünden kaçan, gözünü kapattığın kirli oyunların
Güneş olup yakıyorsun
Aydınlıktan bihaber karanlık yaşıyorsun
Ama sen hala bilmiyorsun
Gülün dikenine küfürler yağdırıyorsun
Oysa gül sevginin kırmızısıdır anlamıyorsun
Baharı süsleyen papatyaların üstüne basmaktan zevk alıyorsun
Aslında dört mevsim kışı yaşıyorsun
Bir kadının sadece emeğinden yararlanıyorsun
Canın sıkılınca da eline şiddeti alıyorsun
İşte tamda o sırada özüne dönüyorsun
Köşeye sıkışmış aciz bir hayvan gibi saldırıyorsun
İnsan olduğunu düşünüp birde kendini adamdan sayıyorsun
Yanılıyorsun be insan bozması
Gün geçtikçe insanlıktan uzaklaşıyorsun
Adamlığını arka durakta unutmuş ölüme yürüyorsun