Bırak dokunma parmak uçlarımdaki yarama
Dumanlı bir sevdadan kalan kül yanıkları onlar
Ne sen yaktın yüreğimi nede terk edişin
Bir sözün yıktı duvarlarımı
İki dudak arasında yaktın bütün sevda bahçelerimi
Güller değildi diken diye yüreğime batan
Sivri sözlerinle kanattın içimdekileri
Gittin ya nehirler aktı içimden
İçinde akıttığın benim kanım
Kendi kanımda boğuldum senle
İnan acıtmayacak yokluğun
Yokluğun bensiz kalacak inan
Bir gün geldiğinde adın gelecek aklıma
Bir yerden çıkaracakmış gibi düşüneceğim seni
Yüzün gelecek aklıma
Sözlerin dizilecek bir bir hayat defterime
Seni hatırlamak için aklım yorgun düşecek
Ama yüreğim seni unutturmak için sonsuza kadar savaşacak
Ve bende gideceğim yüreğimle
Ufukta bir ışık göreceğiz
Bölünmeden yürüyeceğiz
Sensiz bir günün ilk ışıkları ısıtacak
Senden kalan soğuk yüzlerimizi
Sen dünde kalacaksın
Ben yüreğimle yeni bir günde