ödünç bir temmuz sokuldu içime
ürperten bir soğukluk öncesinde
protest bir gülüş
ve amperi yüksek bir titreşim
çarpıştılar havada...


bir gemi daldı ansızın irislere
karantina yağmurlar aştı boğazın bendini
tutamadı bu kadar sevinci göğüs kafesi
badireler uzandı katar katar
bol biberli günler
şeytan taşlayan kahırlar
sustu şiir
gülüştü afrikalı çocuklar
tırmandı kıvanç tepeye
ve
gülen dişlerin arasına süzüldü tuzlu inciler
maviydi bahtiyar yağmurlar...



dilimden önce aklımın paratoneri yuttu çerağı
mezardan çıkan bir ölü şaşkınlığı bu
ne çok beklemiştim oysa
hazırlanmıştım hayaline
ve hep bir cevabım olurdu içerimde
bir gün aniden karşıma çıkarsın çağı
sustu orman
şaşkın üveyikler göründü göğün üçüncü katında
soluk borusundan geçti halatlar
esinden düğümlendi , kırıldı sesim
evet
dünya küçüktü bir insanın dilinden!
bunca yılın hüznünü okudum konuşmadan
ve tanıdık bir koku
evet
evet, fesleğen bu!



kızmadım
hatta mavi bir buse kondurdum
okşadım o pamucak tenini
üzüldüm bile sayılır o hâline
bilmem farkettin mi
seversem ölümüne severim! güldüm sana , hınzırca
farkındaydım
kızıl bir nutfe düşürmüştüm aklına
evlenmiştin!
ki ;parmakların saklanıyordu avuçlarına!
hatırlamıştın
ölmemiştin ve yaşıyordun hâlâ...

teessüfe gerek yok
hayaller hep büyük, oysa küçücük dünya...



sen büyüdükçe, hayaller k ü ç ü l ü y o r işte istemsiz
gerçeğin acı esareti altında
’’seni gördüğüme sevindim’’
acı bir şarkının nakaratıymış aslında
acaba sağanağında sızdıran bir şemsiye
temize çekilirken anılar
mavi k o y u l u y o r işte hayatın gerçek fırçasında
ve acıtıyor keşkelere dokundukça...





(...Yüksek bir düşünce uçuyor sadece beynimde, kendimle konuşup cevaplayamadıklarım.
Depreşti görünce işte , ama nedense ’eskisi gibi değil’hiç kızamadım sana...
Farazi sevmeleri yakmıştık önce değil mi? ’’biz başkayız’’ şarkılarının huzurunda. Bir ay şahitti bir de delidolu geceler...

Ama boşver, biri hergün bir başka aydınlığın altına yatıyor! diğeri yüzünü açtığında bakacak yüzümüz kalmıyor zaten!
Üstelik, yemine değen kelimeler gibi lokmalarda küçüldü, yenildi zamana, ...
Üzülme; unutkanlık bile hastalıktan sayılıyor artık
işte kimi unutamadığına hasta kimi de z/amanla unutmaya mecbur kalıyor!
Ama boşverelim bunları kimseyi boğmasın faili mecburi zan!
Hem, zaten ilaçlıktan çıkalı çook oldu zaman!..)






ToprağınSesi


.